Taki był temat spotkania w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomsku w dniu 12 października 2017 roku z Tomaszem P. Terlikowskim - katolickim publicystą i filozofem, autorem biografii Świętego. Autor w bardzo ciekawy i sugestywny sposób przybliżył nam postać tego wybitnego Polaka.

Opowiedział nam o dzieciństwie Rajmunda Kolbego (takie imię i nazwisko nosił przed wstąpieniem do zakonu), który przyszedł na świat w styczniu 1894 roku w Zduńskiej Woli, jako drugi syn w bardzo pobożnej rodzinie. Przypomniał mistyczne spotkanie z Matką Bożą, która ugruntowało w nim maryjną pobożność i przekonanie, że jego życie ma być rycerską walką dla Niepokalanej.

Wraz z bratem w wieku 13 rozpoczął naukę w Małym Seminarium Ojców Franciszkanów we Lwowie, co zupełnie odmieniło jego życie. Młody Rajmund /potem Maksymilian Maria/ w roku 1910 wstępuje do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie poznaje nieco starszego kleryka, brata Wenantego Katarzyńca, cichego, skromnego, odnoszącego się do wszystkich z wielką miłością, z którym połączyła go duchowa bliskość i przyjaźń. Po święceniach kapłańskich studiował w Rzymie, tam przeżył największe doświadczenie duchowe i intelektualne.

Poznaliśmy człowieka zainteresowanego nowościami techniki, wspaniale wykorzystującego jej zdobycze do ewangelizowania współczesnego świata. Jego marzeniem było utworzenie wydawnictwa „Rycerza Niepokalanej”. Przedsięwzięcie udało się, choć kosztem wielu wyrzeczeń i ciężkiej pracy; czasopismo rozchodziło się w ogromnym nakładzie.

W latach 1931-1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, Chinach i Indiach, gdzie zakładał ośrodki zakonne. W roku 1936 powrócił do kraju, tu, w Niepokalanowie, stworzył największy klasztor katolicki w świecie /mieszkało w nim ok. 800 kleryków/.

W roku 1941 został aresztowany i brutalnie przesłuchiwany na Pawiaku. Natomiast w maju tego samego roku trafił do Auschwitz/Oświęcim/ jako więzień nr 16670. Był to ostatni etap jego ziemskiej wędrówki. Mimo bardzo ciężkiej pracy, głodu i poniżeń zachował spokój i pogodę ducha. Pomagał współwięźniom, często oddawał bardzo skromne racje żywnościowe innym. Podtrzymywał ich na duchu posługą kapłańską i codzienną modlitwą.

Podczas apelu w lipcu tegoż roku dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego na nią innego więźnia, Franciszka Gajowniczka. Zmarł 14 sierpnia, dobity zastrzykiem fenolu. Świadkowie tych dni mówili o heroizmie i wielkiej godności jego umierania.

Trzydzieści lat później został beatyfikowany, a w roku 1982 kanonizowany przez papieża Jana Pawła II. W tych uroczystościach uczestniczył m.in. uratowany więzień. Imię wielkiego męczennika nadawane jest współcześnie licznym parafiom, placówkom oświatowy oraz ulicom.

Zasługą prelegenta było przedstawienie sylwetki świętego męczennika jako kogoś bliskiego nam współczesnym, mimo że żyjemy w zupełnie innych warunkach. Warto ten wizerunek uzupełnić filmem „Dwie korony”, wyświetlanym w kinach od 13 października, który ukazuje nieznane dotąd fakty z życia Ojca Maksymiliana M. Kolbe.

Uczestnicy czwartkowego spotkania w MBP mieli też możliwość zakupu książki Tomasza Terlikowskiego z jego autografem.