Spacer po odnowionym radomszczańskim Parku Świętojańskim, w niedzielne popołudnie 16 lipca 2017 roku, okazał się przyjemną niespodzianką. Z dali dobiegły mnie bowiem słowa przedwojennej piosenki Jerzego Jurandota „Powróćmy, jak za dawnych lat…” Poszłam więc w tym kierunku i co zobaczyłam.

Na przygotowanej przez Miejski Dom Kultury w Radomsku scenie prezentowali się studenci z Radomszczańskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku „Wiem więcej”. Już sam wstęp zapowiadał przeniesienie się w artystyczny świat lat dwudziestych ubiegłego wieku. W historię i atmosferę tamtych czasów w ciekawy sposób wprowadziła licznie przybyłych widzów Anna Kapuściarek, prezes stowarzyszenia. Występy poszczególnych wykonawców wzbudziły zaciekawienie publiczności, której wciąż przybywało wokół sceny.

W czasie godzinnego spektaklu zaprezentowane zostały słynne szlagiery warszawskiej i lwowskiej bohemy, takie jak: „O czym marzy dziewczyna”, „Ja nie mam co na siebie włożyć”, „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, „Ja się boję sama spać”, „Ta mała piła dziś”, „Ada, to nie wypada”. Mogliśmy też podziwiać piękną choreografię, między innymi do utworów: „Sex appeal”, „Jedna, jedyna”. Wspaniałe stroje znakomicie przybliżały klimat minionej epoki.

Prezes RUTW „Wiem więcej” przedstawiła wykonawców, na wstępie wymieniając Elżbietę Jóźwiak, reżyserkę inscenizacji oraz Sybillę Benkowską, akompaniatorkę. Grono artystów tworzyli: Irena Górecka, Elżbieta Jóźwiak, Anna Kapuściarek, Renata Mączyńska, Teresa Moszkowicz, Anna Sewerynek, Jadwiga Stankiewicz, Grażyna Śliwakowska, Czesława Świderska, Aleksandra Włodarek, Barbara Wojnowska, Jerzy Sobczyk, Jacek Surlej.

Wesołym akcentem kończącym spotkanie z piosenką i tańcem było wspólne śpiewanie z publicznością, która włączając się ochoczo w śpiew i bijąc gromkie brawa, wyraziła uznanie dla występujących artystów.

Mnie, zasłuchanej i zapatrzonej, nasunął się natomiast wniosek, że seniorzy pomimo wakacji, są ciągle aktywni, wzbogacają tym samym życie kulturalne miasta, dając jego mieszkańcom radość i relaks.