[logo]
RADOMSZCZAŃSKI UNIWERSYTET TRZECIEGO WIEKU "WIEM WIĘCEJ"
www.wiem-wiecej.com.pl
Biuro uniwersytetu mieści się w Radomsku, przy ul. Prymasa Wyszyńskiego 27
tel. 660-408-033
Biuro RUTW "Wiem więcej" jest czynne w robocze poniedziałki w godzinach 10.00 do 12.00,  środy w godzinach 10:00 do 12:00 i piątki w godzinach 10:00 do 12:00
Nasi Przyjaciele i Sponsorzy:
dr Jarosław Ferenc
Prezydent Miasta Radomska
Małgorzata
Kańska - Kipigroch
Zastępca Prezydenta Miasta Radomska
Mirosław Olszewski
Dyrektor Regionalny SAN
Andrzej Andrysiak
Wydawca Gazety Radomszczańskiej
Marek Kurczych
Paweł Worwąg
Oda do jaja
Jajo! Miłości ty moja! Ty jesteś jak zdrowie;
ile cię trzeba zjadać, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił! Dziś kaloryczność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknie po tobie…

Jedzenie ciebie jest jak bratanie się z ludem!
Jak mnie, dziecko, do zdrowia powrócono cudem,
gdym z płaczem od kaszki manny na jej opiekę
skazany, na anielskie jajo martwą podniosłem powiekę.

Och, tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną
do twego ściętego białka, osłoniętego błoną,
do tych cudnych szczypiorów zielonych
i tych żółtości w środku na nich rozciągnionych!

Do tych półmisków malowanych kwieciem rozmaitem
Do śniadań i kolacji w dwie kopy jaj obfitem.
Śród takiej zastawy, bodajże wczoraj, jaja pojadając,
Śmiałem się, resztki żółtka na ustach mając.

Brama mego domu przechodniom ogłasza,
żem jajem gościnny i w gościnę spraszam.
Właśnie dwukonną bryką wjechał młody panek…
i rzucił się na mą spiżarnię, pełną jajowych łubianek!

Zjadł jaja, nie bacząc na ciężkie skutki tycia!
On też jajami zajadał się od dawna. Od powicia.
Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął,
Skorupki mych cudności na podłogę cisnął!

Panek cały kunszt żarłoctwa, którym niegdyś słynął,
Jeszcze raz przed moimi oczami rozwinął!
Alem tu już nie zdzierżył i panka raz za razem omłocił,
Sprałem tego, co mi spiżarnię z jaj ogołocił!

Ale cóż to? To tylko sen, to historyja krótka:
Zrazum nie dowierzał. A jednak pobudka.
Ostatnie me jajo jeszcze w ręku trzymam. Tak mi się zdawało!
Alem był w błędzie! Ono, nieodżałowane, ze stołu zleciało.

Teraz płaczem zanosi się ma dusza
I kwili nad jajem, co się już nie rusza!